Στα εύφορα εδάφη της γης οι παρανοϊκοί των υψηλών θέσεων φυτεύουν σφαίρες και γνωρίζουν πολύ καλά πως οι σφαίρες για ν' ανθίσουν χρειάζονται για λίπασμα ανθρώπους.
Οι βιολογικές καλλιέργειες πολέμων έχουν πλούσια σοδειά και καλοταΐζουν τους δαίμονες με τα κοστούμια. Ανάμεσα στα γεύματα, για χώνεψη, κάθονται το σαλονάκι της λέσχης με κονιάκ ή ουίσκι και κουνούν τα πιόνια στη Μεγάλη Σκακιέρα θυσιάζοντας τα πάντα για να σώσουν το Βασιλιά, που η σκιά του κάθεται ακλόνητη πάνω απ' τα κεφάλια μας, μάς μετράει σε χρήμα, μας ρίχνει βορρά στο στόμα του Λύκου που προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση στον ναρκισσιστικό ιμπεριαλισμό του με χρήμα, εδάφη, εξουσία.
...κι εγώ, μικρούτσικη όπως εσύ, γονατίζω στο εικόνισμα ικετεύοντας ειρήνη, ζητιανεύοντας δικαιοσύνη από τον Πατέρα Θεό που μού δίδαξαν, περιμένοντας αιωνίως μία εξωγενή παρέμβαση που δεν έρχεται ποτέ και η σφαγή συνεχίζεται και το ποτάμι γεμίζει πτώματα, σώματα, όνειρα, νεκρά ιδανικά, και δηλητηριάζει τα ψάρια που δίνουν τη θέση τους σε σαυροειδή αιμοβόρα πλάσματα που επιβιώνουν σε όλες τις συνθήκες και αιώνες επί αιώνων χορταίνουν από το αίμα των λαών, μαγειρεμένο ποικιλοτρόπως από το επιτελείο του Μεγάλου Chef, που πείθει το θήραμα να ξαπλώσει μόνο του στο σφαγείο υπέρ μιας Μεγάλης Ιδέας που σπέρνεται στο μυαλό του, γιατί έτσι μειώνονται οι τοξίνες, οι διοξίνες στο πιάτο των καλοφαγάδων του κόσμου και τούς εξασφαλίζεται μακροζωΐα, ώστε να ασκούν την Μεγάλη Εξουσία τους σε περισσότερες γενιές προβάτων, ανθρώπων, αθώων, αγαθών που νομίζουν πως όμορφα, ήρεμα, με πανό και διαμαρτυρίες, η δύναμη μπορεί να αλλάξει χέρια και να έρθει σε μας που έχουμε στο μυαλό και στην καρδιά, αντί για σφαίρες, αγάπη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου